Sevgili okurlarım günaydın. Kar ve buz soğuk ve sıcak bir biri ardınca hızlıca geçip giden zaman...Çocukluğum gençliğim gibi. Hangisini yakalayabilirim ki Kelebeğin üç günlük ömrü gibi .
Şairin de dediği gibi geçti gitti bir kaç günlük fasıldı. Peki heybemizde ne var.Bir çocuğun minnettar gülüşü yada bir hayır dua secdede ağlayarak yapılan.Elimiz de hangisi var bilmiyorum ama bir umudum yarına dair bazen darbe alsa da hep bir kardelen gibi her gün milim milim karı delip güneşe ulaşmak isteyen düşlerim var benim.
Olmaz diyenlere inat Karadenizli yanım haykırıyor oyun daha bitmedi. Şah hala ayakta dimdik. Kalelerin yıkılmış olması veziri güçsüz kılmaz. Aksine daha da hırslandırır. Şimdi hayatımız da bir yokuş çıkıyoruz . Zaman zaman yorulup dinlenmek için bir lahsa duraksadığımız hayatı sorgulayıp karmaşık bir ruh haliyle tekrar devam etmemiz gereken bir süreçtir ömrümüz. Bir namazlık saltanatla bitip 2 metre beze sarılıp bir çukur da son bulan. Ne ara geçti onca vakit yada daha dün gibiydi pamuk şeker için koşan çocukluğumuz. Annemizin hava kararmadan gel dediği günler. Anne artık hava karardı ve biz dışarıdayız. Bu sefer çocuklar oyuncağımı aldı diye ağlamıyorum , şimdi ki oyun hayat ve parkurları daha zor.
Üşüyor ellerim soğuk kış günlerinde yine ovuşturup cebime koyuyorum sanki hiç üşümeyecek gibi. Sorunlar yağmur gibi yağıyor. Keskin virajlar var. Hayat çok bilmeyenli denklem gibi değişkenleri farklı bilinmeyeni bulunamayan. Yanlışın doğru, doğrunun yanlış görüldüğü zamanlardan geçiyoruz. Neyin niçin yapıldığı belli olmayan , herşeyin hızlıca tüketilip atıldığı bir dönemde yiz. Tıpkı bir çiy tanesi gibi hayatın soğuk yüzüyle karşılaşıp akıp gidiyor ömrümüz. Bu yorucu hayat serüveninde yolu azim ve kararlılıkla yürüyüp karşılaştığımız her zorlukla daha güçlenerek devam etmeliyiz. Unutmayalım ki manzara görmek istiyorsak yokuşu çıkmalıyız. Hepinize umut dolu günler diliyorum. Sevgiyle kalın...
Filiz ŞENGÜL
