İster çoban yıldızı ol, istersen yıldızların tamamı… Sonunda yalnızsın. İstersen bir ordunun içinde bulun, kendi içinde yine yalnızsın. Dünya denen bu âleme yalnız geldin, yalnız gideceksin.
Bir yolcu yola koyuldu,
Ebede giden bu yolda.
Salat-u selam duyuldu,
Ebede giden bu yolda.
Sana eşlik edenler de mezar kapısına kadar gelecekler ve oradan boynu bükük, sükut içinde geriye dönecekler. Bir müddet sonra kor ateş küllenecek. Ahlar, acılar yerini sükunete bırakacak unutulacaksın yavaş yavaş. Doğdun ve öldün, hepsi bu kadar.
Toplanırlar kardeş, bacı,
Tebessümde gizli acı,
Has kuluna dost duacı,
Ebede giden bu yolda.
Hakikat kapısı, ebed yolunun başladığı yerdir. Dünya telaşın biter; fani yük sırtından iner, yeni bir hayat, yeni bir heyecan başlar. Kitap hangi elden verilecek, kapı hangi yönden açılacak, sırat köprüsü nasıl geçilecek… Hesap gününde yaptığımız hangi iyilik bizi kurtaracak. Hangi günahla hesaba çekileceğiz: bekleriz öylece kıyamet gününe kadar.
Böyledir bu alem böyle.
Dönen var mı hele söyle?
Can yıldızı kayar öyle,
Ebede giden bu yolda.
Bitmeyecek sandığın dünya hayatı, uzun ömür mali hülya, tükenmeyeceğini sandığın mevki, makam; solmayacak sandığın ihtişam… Hepsi bir anlık geçiştir… Öyleki güneşin doğup battığı kadar kısa. Bir varsın bir yoksun, hayat rüya kadar kısa.
Hasta, sari ne fark eder,
Son soluk çıkınca gider,
Yakınların feryat eder,
Ebede giden bu yolda.
Hazırlığın varsa ebedi bir hayatta güzellikler bekliyor seni. O hayatın sonu yok… Ola ki nazenin bedenin cehennem ateşine düşmesin, yoksa yalnızsın; istesen de istemesende… Orada seni kurtaracak kimse olamayacak. Ananın evladından kaçtığı o korkunç günde yine yalnız kalacaksın. Herkes kendinden sorumlu, kimse kimsenin hesabını veremeyecek o yerde.
Solar has bahçenin gülü.
Böğrüne uzanır eli,
Acı eser ölüm yeli,
Ebede giden bu yolda.
İşte o gün, etrafında senin için çırpınan bir peygamber olacak. Ümmetim, ah ümmetim diyecek! Koşacak sana, bana, ona… Yaşarken yalnızlığına yâr etmişsen onu, o güzeller güzelini, can gibi, canan gibi canından çok sevmişsen, bir kurtarıcı olarak düşünmüşsen eğer, o zor zamanda sona erecek yalnızlığın ve selamet kapıları açılacak sonsuza dek. Selam, salat ona ve âline, ashabına olsun.
Etrafı bir hüzün bürür,
Yolcu öteleri görür,
İmanlı kul Hakk’a yürür,
Ebede giden bu yolda.
Ey insanoğlu! Er geç emaneti sahibine teslim edeceksin, senin sandığın can senin değildir nedir bu telaşın o halde? İstesen ölemezsin, gitmek istesen gidemezsin, dur desen durduramazsın vakit tamam derler koşulsuz teslim olursun. Evet; bu dünya ölümlü dünya.
**************************************************************************
ÇARE YOKTUR
Büyük melek başlar işe,
Acı çöker evlat eşe,
Yolcu eder kalka düşe,
Çare yoktur bu ölüme.
Gözüne çekilir perde,
Eli, kolu kalır yerde,
Bilinmez ki nasıl nerde,
Çare yoktur bu ölüme.
Son soluğu solur hasta,
Haber gider eşe dosta,
Ana bacı kalır yasta,
Çare yoktur bu ölüme.
Faniyi ölmüş duyarlar,
İpek urbayı soyarlar,
Karanlık kabre koyarlar,
Çare yoktur bu ölüme.
Kapıya kurarlar kazan,
Bozulur şaşalı düzen,
Bir kere yazmıştır yazan,
Çare yoktur bu ölüme.
Ölüm haktır gelir başa,
Genç ihtiyar bakmaz yaşa,
Yatırırlar mermer taşa,
Çare yoktur bu ölüme.
Rabia Barış T.C. Kültür Bakanlığı Halk Şairi
