GÖNÜL YOLU
Gönül gönül diyerek gönül yoluna çıkan,
Sevdiğine gül verip sevmediğini yıkan,
Ortada bir şey yokken selamsız tavır takan,
Bir gün hatır sormaya yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük, gidenleri gördünüz.
Yunus Yunus diyorsan, gönül gönülsüz gerek,
Saygı muhabbet yoksa yıkılır canda direk.
Kendini unutup da iyi insan arayan,
Elinde olanı da yitirirsin bir zaman,
Garibin gözyaşından seller oluşur inan.
O suya bent kurmaya yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Gönül ehliyim diyen merhametli ol yeter,
Sen gönlünü Hakk’a aç sinende sevgi tüter.
Burda verilen paye sizle gelir sanmayın,
Onu, başa taç edip ateşinde yanmayın,
Eğilip bükülmeyi güzel hüner saymayın,
Doğruyu aramaya yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Güneş arayan gafil, sen de güneş gibi ol,
Güneş olamıyorsan bari iyilikle dol.
Kul önünde eğilmek kurtarmayacak seni,
Nefis ruhu bağlarken kaçırırsın treni,
Ansızın başucunda Azrail’in sireni,
Aman çalma demeye yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Kudretiniz var ise masumdan ah almayın,
Doğruyu şiar edin orta yerde kalmayın.
Yaptığın eziyettir alacağın ah senin,
Ahın ıstırabına dayanır mı bedenin?
Ne diye koşuyorsun arkasından gidenin,
Bir garibi görmeye yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Ey insan ne beklersin daha nedir hesabın?
Neresinden dönsen kâr sürdürdüğün ayıbın.
Kul hakkını yüklenme nefretten olmaz burak,
İyilikle bezensin varacağın her durak,
İnsan ayırıyorsan bağın gülistan çorak,
Gül bağını görmeye yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Bir düşün yaratanı uzatıver elini,
Ya da mürai olma koruyu-ver dilini.
Tatlı dil güler yüzün ne yücedir artısı,
İyilik kefesinde altın olur tartısı,
İnsanı insan yapan gönül ehli ortası,
Onu elde etmeye yetecek mi ömrünüz?
Fani dünya üç günlük gidenleri gördünüz.
Sen kendini bil hele ışık sensin, gül sensin,
Hakk’ı gözetiyorsan Hakk’a giden yol sensin.
ALLAH’IM
Sensin Rahim sensin Rahman
Sensin kula yar ve yaran
Boş döner mi sana varan
Varan Allah’ım Allah’ım!
Kapında büktüm belimi
Sana uzattım elimi
Zikrullah söylet dilimi
Aman Allah’ım Allah’ım!
Yüreğimde otlar biter
İçerimde duman tüter
Bu hicranım bana yeter
Yeter Allah’ım Allah’ım!
Zikirde ayrılır kollar
Sana çıkar bütün yollar
Seni özler yanık kullar
Özler Allah’ım Allah’ım!
Sığınırım rahmetine
Muhtacım merhametine
Acı Resul ümmetine
Eman Allah’ım Allah’ım!
*
İnsan oğlu ağaca benzer, kök salar ruhunun derinliklerine onu güzel ameli ile besler, bu gönül ağacını kimisi günahla büyütür kimisi sevapla; akıl bir, yol ikidir. Herkes gideceği yolu kendisi seçer zira her insana akıl ve cüzi irade verilmiştir. Buna göre iman ışığı kuranı kerimin gösterdiği yoldur.
Rabia BARIŞ
